Onlangs sprak ik op een botenbeurs een man die scheepsmakelaar is. Wij maakten kennis met elkaar en hij vertelde dat hij zelf op een schip woont. Een binnenvaartschip om precies te zijn, in hartje Leeuwarden. Aan zijn vrolijke gezicht kon je zien dat hij graag lacht. Warrig haar en een vriendelijke uitstraling. Hij vertelde dat een kennis eens aan hem had gevraagd wat voor werk hij doet in de winter. Terwijl ik hem inschatte als een kunstenaar die prachtige schilderijen kon maken, en die in de winter bijklust aan het onderhoud van boten, vertelde hij het volgende:
"Ooit heb ik me ingeschreven bij Randstad. De vrouw die mij interviewde vroeg wat ik kon doen. Ja, van alles wel. Ik kan wel wat klussen. Eigenlijk verwachtte ik er niet zoveel van. Maar na een paar dagen werd ik gebeld door deze mevrouw. Ze zei dat ze wel iets voor me had, maar het was wel iets bijzonders. In de dierentuin van Blijdorp was de gorilla ziek. Zo ziek dat hij niet meer in de dierentuin kon blijven. Maar een dierentuin zonder gorilla, dat kan natuurlijk niet. Nu wilden ze mij inhuren om gorilla te spelen. Ja, zei ik, dat gaan we doen! Dus ik zat daar in die dierentuin. Met een gorillapak om mijn lijf, in het verblijf van de gorilla. Ik at bananen en pinda's. Na acht van die bananen zat ik vol en was ik het wel zat. In het verblijf stond een schommel van een rubberen band en ik begon te schommelen. Dat deed de gorilla ook altijd. Ik schommelde hoger en hoger. Het publiek vond het prachtig. En nog hoger zodat ik over het muurtje van het andere verblijf kon kijken. Zo hoog had ik in mijn leven nog nooit geschommeld. Maar ik schommelde zo hoog dat ik er af vloog. Over het muurtje en in het verblijf van de leeuw!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten